Sailing Windbreker

  We wisten het al van tevoren: de eilandengroep 'Azoren', midden in de Atlantische Oceaan, is prachtig! Vanaf St.Maarten zeilden we in 17 etmalen naar Flores, het meest westelijke eiland. Deze zeiltocht was best spannend, want de eerste tropische storm van het seizoen - Alex - kwam eraan! Gelukkig konden we met onze weerinformatie aan boord - en door actief te zeilen - vermijden dat we in deze wind terecht kwamen, terwijl we voor en na de storm juist met windstilte te maken hadden en blij waren dat we de motor konden gebruiken. De haven van Flores is officieel gesloten. Er wordt hard gewerkt om enorme stormschade van 2019 (!) te herstellen en dat gaat nog wel even duren. Tegen de officiële regels in laat de havenmeester binnenkomende jachten max. 48 uur in de haven blijven, om bij te komen van de oversteek (vrijwel alle boten komen vanuit Bermuda of de Carieb) en eventueel brandstof, water en proviand in te nemen. Er is 1 steiger beschikbaar, eigenlijk voor maar 2 jachten en d

  Windbreker voor anker in Marigot Bay, in het Franse deel van St.Maarten. Gek genoeg voelt het al alsof we in Europa zijn. Ondanks de onmiskenbare Caribische sfeer en het warme, turquoise water. Want we betalen in Euro's, we kunnen gewoon ons telefoonabonnement gebruiken en in de supermarkt is stokbrood, kaas en wijn verkrijgbaar tegen redelijke prijzen.  Anders dan aan de Nederlandse kant! Daar betaal je in US dollars en is het echt een Caribisch eiland, met Nederlandse invloeden zoals douane en wetgeving. En ingericht op toerisme, vooral vanuit de USA. Hoe dan ook, om écht weer in Europa verzeild te raken, moeten we de Atlantische Oceaan weer oversteken. We zijn er klaar voor! Woensdag 25 mei hijsen we de zeilen en zetten we koers naar het noorden. Zodra we noordelijk genoeg zijn, hopen we een gunstige wind te hebben om weer terug te zeilen naar Europa: om precies te zijn naar de Azoren (en dan zijn we officieel in Portugal!). De weersverwachting geeft, met een korreltje zout op

  Ons reisdoel in de Carieb was fantastisch: meedoen met de Antigua Classic Yacht Regatta! Wat een feest om tussen prachtige klassieke zeilschepen mee te varen en in de haven te liggen bij de Antigua Yacht Club.  Windbreker vergt wel wat bemanning om een wedstrijd te kunnen varen. Die vonden snel toen we eenmaal daar waren: twee Canadezen, twee Amerikanen en via de groep van 'Zeilen-vertrekkers' ook drie Nederlanders. Niet allemaal tegelijk, maar verdeeld over drie wedstrijddagen. Geen overbodige luxe! Er stond op vrijdag en zaterdag een stevige 6 Bft mét bijbehorende golven en windvlagen van 7 Bft. Zondag bleef er nog 5 Bft over, maar nog altijd golven en windvlagen. Geen weer voor topzeil of groot voorzeil dus, maar gereefd grootzeil en kluiver en zelfs een rif in de boomfok. Zoals altijd in wedstrijden zijn er meer aan-de-windse rakken dan we zelf zouden uitkiezen; het was af en toe superzout aan dek vanwege het overkomende buiswater! Het gaat nog even duren, want er is zove

Aankomst bij  Marina Resort Waterland,  op de Surinamerivier. Inmiddels zijn we alweer ruim 2 weken in Suriname..... ook hier vliegen de dagen voorbij, hoe relaxed het tempo ook is! En dat gold eigenlijk ook voor onze oversteek vanaf El Hierro, het meest westelijke Canarische eiland. In 19 dagen zeilden we naar de andere kant van de Atlantische Oceaan, onze eerste echte grote oversteek. Het was voornamelijk 'licht weer', niet teveel wind. Dat is fijn, beter dan storm natuurlijk. Toch is weinig wind ook weer lastig, want je wilt wel voortgang blijven maken!  Gelukkig hebben we goede weerinformatie, ook offline, zodat we voor een groot deel de echte windstiltes letterlijk konden 'omzeilen'. Dat betekende wel extra mijlen: verder zuidelijk en daarna wee naar de noord.  Met ons en met de boot ging het allemaal prima, al valt er natuurlijk altijd wel iets te verbeteren! Windbreker is toch wat minder koers-stabiel dan voorheen en Edgar denkt dat dit ligt aan de 'hak',

Het verlangen naar zee.....   of juist om weer ergens aan te komen!  Dit beeld bij het lava-strandje straalt vooral hoop, liefde en verlangen uit. Na ruim een week op het Canarische eiland El Hierro gaan we nu (24 januari 2022)  toch echt de Atlantische Oceaan oversteken, van hier ( hiero in goed Rotterdams ;)) naar Suriname! We verwachten een kleine 3 weken onderweg te zijn en ondanks alle voorbereidingen is het natuurlijk best spannend, onze grootste oversteek ooit. Je kunt ons volgen via deze link:   https://forecast.predictwind.com/tracking/display/windbreker/ En zelfs via sms naar 881652404338 een kort berichtje (max 140 tekens) sturen. De groen gekochte bananen zijn na 3 dagen al aardig rijp aan het worden, we gaan!

We zijn nu al ruim 4 weken in Las Palmas de Gran Canaria. Weken die zijn omgevlogen..... of eigenlijk ook weer niet. Want we waren heus druk bezig met allemaal Belangrijke Zaken. Allereerst kwamen we naar Las Palmas voor wat reserve motordingen (extra impeller, V-snaar). Omdat je hier nu eenmaal alles kunt kopen voor de boot wat je ergens anders niet te pakken krijgt. Er is een goede ankerplek en een ligplaats in de jachthaven - als er plek is - is niet duur. Na de onstuimige overtocht, 2 etmalen vanaf Madeira, kwamen we eerst op de ankerplek aan en schreven in op de wachtlijst voor een plek in de jachthaven. De volgende dag konden we al terecht, dat viel dus reuze mee als je bedenkt dat dit de vertrekhaven is voor allerlei zeilers, en ook de populaire Atlantic Rally voor Cruisers. Toen bleken we toch een nieuwe simkaart nodig te hebben. Die moest worden opgestuurd uit NL en dat duurde twee weken. Heerlijk! Twee weken in de zon, geen haast, we moeten toch wachten..... ondertussen hier